یادداشت داریوش رجبیان
نمایشی که امروز (21.05.2018) در برابر ساختمان سفارت ایران در دوشنبه روی صحنه رفت، سپارشی و دولتی بود. بسیاری از ناظران از این حقیقت بخوبی آگاهند، اما بد نیست نشانههای بارز سپارشی و دولتی بودن «اعتراضات» از این دست را برشماریم، تا این حقیقت برای همگان روشن شود:
1) در تاجیکستان از دیرباز تجمع اعتراضی برگزار نمیشود. تنها تظاهراتی که برگزار شده، در مخالفت با رقیبان دولت بوده است؛ و این یکی هم مستثنا نیست؛
2) شعارها به یک شیوه و حتی یک دستخط نویشته شده بود و شکل و نما و زبان و بیان حکومتی داشت و هیچ کدام بیانگر نگرانی ها و اعتراضات واقعی مردم نبود. شعارهایی از قبیل «دوستی تاجیکستان و ایران را حرمت کنید!» فقط از ذهن و قلم دولت برمیآید؛
3) جامعۀ تاجیکستان به شدت سیاستزدایی شده و مردم از بیان دیدگاههای سیاسی قد اجل میترسند، چه برسد به اینکه در یک تظاهرات خودجوش شرکت کنند. مسئلة هزب نهضت اسلامی هرگز دغدغۀ مردم نبوده است، بویژه حالا که این حزب بسته شده و رهبرانش در اروپا یا در زندان هستند، برای مردم عادی کوچکترین دلیلی برای اعتراض علیه نهضت اسلامی وجود ندارد. مشکلات معیشتی مردم به اندازهای بسیار است که نهضت اسلامی به گوشۀ ذهن مردم هم نمیرسد؛
4) حملۀ زن به پلیس مسلح بدون هیچ تحریکی از سوی مأمور پلیس صورت گرفت و کاملاً بیدلیل بود. یک صحنهسازی ناشیانه و بیهنرانه برای ایجاد این تصور بود که گویا تظاهرات خودجوش است و دولتی نیست؛
5) مردم «معترض» بیحال و بیرمق بودند و غالباً چشمانشان را پشت لبۀ کلاه پنهان کرده بودند یا از دوربین گریزان بودند یا به پایین نگاه میکردند. رفتار یک معترض راستین بیپرده و بیباکانه است که حتی یک مورد هم در این مضحکه دیده نشد. سخنان دو سه کسی که صحبت میکردند، بیربط و پریشان همراه با عصبانیت دروغین بود. فریاد اعتراض بیجان و لرزان بود. هیچ کدام بازیگر خوب نبودند؛
6) این تظاهرات 9 روز پس از سخنرانی رحمان علیه نهضت اسلامی و «کشوردر پرانتز دوست» (اشاره رحمن به ایران بود) صورت گرفت و ادامه تخاصم دولتی علیه جمهوری اسلامی ایران است.
اینها نکات اصلی بود که نمایشی و دروغین بودن تظاهرات را برجسته میکرد.
کوتاهسخن، اگر خواستهاند با این مضحکه جامعۀ بین المللی را گول بزنند، خودشان گول خردهاند.
توصیه میشود در نمایشهای بعدی دولت از هنرپیشههای حرفه ای تر بهره بجوید.
منبع: فیسبوک
0 comments on “در نمایشهای بعدی، دولت از هنرپیشههای حرفه ای تر بهره بجوید”